Ο μεγάλος παραδοσιακός οργανοπαίχτης, ο δεξιοτέχνης του κλαρίνου Τάσος Χαλκιάς, νοσηλεύονταν τραυματίας απ’ το Αλβανικό μέτωπο, στο νοσοκομείο Ιωαννίνων.
Στα Γιάννινα είχε πάει απ’ το χωριό τους, και η γυναίκα του με τα παιδιά τους, να είναι κοντά του.
Στο βομβαρδισμό της πόλης, το 1941 απ’ τους Γερμανούς, χάθηκαν η γυναίκα του και τα δυο τους παιδιά! Αμέσως μετά, συναντιέται στο νοσοκομείο με τον αδερφό του τον Κυριάκο, που του λέει για το τραγικό συμβάν:
«Τάσο βάσταξε, έτσι το ’θελε η τύχη μας, να πάρει και τα παιδιά, να πάρει και τη γυναίκα»!
Ο Τάσος δεν είπε κουβέντα! Γύρισε μόνο, άδραξε το κλαρίνο και άρχισε το Ηπειρώτικο μοιρολόι!
Το τι έγινε δεν περιγράφεται σείστηκε συθέμελα, συγκλονίστηκε όλο το νοσοκομείο! Όλος ο τόπος, μέχρι κει που έστελνε η πονεμένη ψυχή του, τον βασανισμένο λυγμό του κλαρίνου!
Ας αδράξουν τα όργανα, τούτη την ώρα, οι μουσικοί μας κι ας παίξουν «το μοιρολόι των βομβαρδισμών παιδιών», της σύγχρονης Ελλάδας!
Αυτή τη στιγμή «βομβαρδίζεται» η Πατρίδα μας!
Δοκιμάζεται ο Τόπος μας!
Ταλανίζεται ο Λαός μας!
Είναι ώρα βαθιάς περίσκεψης και σοβαρών αποφάσεων. Εδώ διακυβεύεται το μέλλον όλων μας, το μέλλον των παιδιών της Ελλάδας!
Οι ηγέτες μας ας σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους!
Ας αναθεωρήσει κι ας προσδιορίσει, ο καθένας μας τη στάση του!
Θολό το πεδίο του αύριο…βουρκωμένη η ανατολή!
Αλλά τούτος ο Λαός αδερφέ μου, ξέρει κι αντέχει …και στα ζόρικα μονιάζει!
Να δούμε θα βγει, τούτη της δοκιμασίας η ανηφοριά και πως θα βγει;
ΥΓ: Τα παραπάνω τα ’γραψα ορμώμενος, απ’ το ενδιαφέρον βουλευτών μας, για τους παραδοσιακούς μουσικούς!
Δημήτρης Ντόκας
